Με αφορμή το 18ο συνέδριο του ΚΚ Κίνας

Στα προηγούμενα 30 χρόνια η Κίνα είχε διψήφιους ρυθμούς «ανάπτυξης». Τα 2 τελευταία χρόνια της κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού εξακολούθησε να είναι η Κίνα το «νησί της επαγγελίας» για τους ιδεολόγους της «ανάπτυξης».

Ο απερχόμενος πρόεδρος της Κίνας Hu Hintao, στην εναρκτήρια ομιλία του 18ου συνεδρίου του Κ.Κ.Κ., υποσχέθηκε ότι: μέχρι το 2020 θα διπλασιάσουμε το εισόδημα του μέσου Κινέζου.


Αλλά η κρίση στις ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ιαπωνία είχε επίδραση ακόμα και στη Κίνα. Ιδίως στις εξαγωγές της. Ο ρυθμός ανάπτυξης το 3ο τρίμηνο για φέτος έπεσε στο 7,4%. Αυτό είναι ένα δείγμα ότι και αυτό το «νησί» έφθασε στα όρια του μοντέλου ανάπτυξης, που ακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια
(στηριζόταν βασικά στις εξαγωγές φθηνά παραγόμενων προϊόντων, στους χαμηλούς μισθούς, στη μειωμένη εσωτερική κατανάλωση). Με αυτό το μοντέλο εξασφάλισε να συσσωρεύσει στα χέρια της μεγάλο όγκο ξένων νομισμάτων-κυρίως δολαρίων, αλλά και ευρώ-και ξένων κρατικών ομολόγων(και ευρωπαϊκών). Λόγω όμως της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής «φούσκας», αυτό δεν είναι και το καλύτερο εχέγγυο για την «ανάπτυξή» της.
Διπλασιασμός των μισθών-εισοδημάτων των Κινέζων θα σήμαινε αύξηση της εσωτερικής αγοραστικής δύναμης στα πλαίσια της αγοράς. Αυτό με τη σειρά του θα σήμαινε αύξηση της μεσαίας τάξης και της ελίτ, αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά και αύξηση των τιμών των προϊόντων (και άρα και των προϊόντων εξαγωγής).
Αν στη συνέχεια, ακολουθήσει και η παραπέρα αύξηση της παραγωγής, τότε θα αυξηθούν υπέρμετρα(θα πρέπει να αυξηθεί και η ποιότητα των ειδών εξαγωγής) οι ανάγκες της χώρας σε πρώτες ύλες και ενέργεια. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αυξήσεων θα είναι και η αύξηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Θα ολοκληρωθεί ο κύκλος για το συνολικό φρακάρισμα του καπιταλιστικού μοντέλου «ανάπτυξης», λόγω των ορίων των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη. Διότι πρόκειται για έναν σημερινό πληθυσμό 1,35 δις Κινέζων, που είναι το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μέχρι το 2020 λοιπόν –αν μπορέσει να κρατηθεί αυτή η υπόσχεση του ΚΚΚ στους Κινέζους, αλλά και οι υποσχέσεις της πολιτικής ελίτ π.χ. της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.λπ. -δε θα έχουμε παρά τη κατάρρευση-πτώχευση της Α.Ε.Γης.
Εκτός και εάν με το διπλασιασμό του εισοδήματος εννοούν το διπλασιασμό της χρηματικής δύναμης του πληθυσμού σε χρήμα «χωρίς αντίκρισμα». Γιατί αυτό μπορεί να γίνει, αν οι ΗΠΑ «κόβουν» συνεχώς καινούργια δολάρια χωρίς αντίκρισμα στη πραγματική οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση δε μπορούμε εμείς από τον ήδη «αναπτυγμένο κόσμο» να απαιτήσουμε από τους Κινέζους να μη συνεχίσουν να «αναπτύσσονται» με τον ίδιο τρόπο που «αναπτυχθήκαμε» και εδώ. Δε μπορούμε να απαιτούμε να έχουν μικρό οικονομικό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα οι «υπό ανάπτυξη» χώρες για να εξακολουθούν οι «αναπτυγμένες» να ζουν εις βάρος των υπολοίπων.

Αυτό που μπορούμε να προτείνουμε:

α) Στους εαυτούς μας:
λαμβάνοντας υπόψη το δεδομένο του μελλοντικού «2πλασιασμού» του αποτυπώματος 1,35 δις ανθρώπων, για να μπορεί να συνεχισθεί η σημερινή κατάσταση-έτσι και αλλιώς όχι ρόδινη-θα πρέπει να βρούμε το «ισοδύναμο από ανάπτυξης», ίσου αριθμού ανθρώπων στον αναπτυγμένο κόσμο. Ο σημερινός πληθυσμός του είναι περίπου 1 δις (ΗΠΑ: 314 εκατομ., Ευρώπη 500, Καναδάς 35, Ιαπωνία 127, Αυστραλία 25 εκατομ.).
Αυτό σημαίνει τουλάχιστο υποδιπλασιασμό του εισοδήματός τους μέχρι το 2020. Το τουλάχιστον το χρησιμοποιούμε γιατί το 1,35 δις είναι μεγαλύτερο από το 1δις και επιπλέον αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο καταναλώνουμε το 130% των διαθέσιμων πόρων του πλανήτη, πράγμα που οδηγεί ήδη από τώρα σε κατάρρευση της επιβίωσης των μελλοντικών ανθρώπινων γενιών. Αυτός ο υποδιπλασιασμός(δηλαδή στο μισό) των εισοδημάτων στον αναπτυγμένο κόσμο, για να έχει μια δυνατότητα να υλοποιηθεί, θα πρέπει να γίνει με κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν θα σημαίνει υποδιπλασιασμό των εισοδημάτων των οικονομικά αδύνατων στρωμάτων. Θα σημαίνει αύξηση αναλογικά του εισοδήματος των «από κάτω» της κοινωνικής-οικονομικής πυραμίδας και δραστική αναλογικά μείωση των «από πάνω» της πυραμίδας. Θα χρειασθεί επομένως να πάμε σε κοινωνίες ισοκατανομής οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξουσιών. Σε αταξικές κοινωνίες από-ανάπτυξης και δίκαιης κατανομής του ήδη υπάρχοντος πλούτου των κοινωνικοποιημένων αγαθών.
Β) Στους Κινέζους και τους λοιπούς των «υπό ανάπτυξη» χωρών:
να μη πάνε σε αυξήσεις της αγοραστικής τους δύναμης για την ικανοποίηση των αναγκών τους μέσω των αγορών(πράγμα που θα οδηγήσει και σε αυξήσεις των τοπικών ελίτ τους, της κοινωνικής οικονομικής διαφθοράς τους, στη διόγκωση του οικονομικού-οικολογικού χρέους των νέων γενιών, στο «φούσκωμα» και όχι στο μεγάλωμα της πίτας κ.λπ.), αλλά να βελτιώσουν τις συνθήκες και τη ποιότητα της ζωής και της εργασίας τους, την ποιότητα του περιβάλλοντος και της υγείας τους. Να βελτιώσουν την κοινωνική δικαιοσύνη με δίκαιο μοίρασμα της αντιστοιχούσας πίτας στους άμεσους παραγωγούς της, τη πολιτική δημοκρατία και την ισοκατανομή της εξουσίας με προώθηση της αυτοοργάνωσης των πολιτών και των δομών αυτοκυβέρνησης κ.λπ. κ.λπ.
Ειδικά για το ΚΚΚ: αντί να αυξήσει το οικολογικό αποτύπωμα της κινέζικης κοινωνίας και να προωθεί τον κρατικοκαπιταλισμό, τη δημιουργία στρατιάς νέων εκατομμυριούχων επιχειρηματιών και στρατιών ολόκληρων υπαμειβόμενων εποχιακών εργατών, να επιδιώξει μια βιώσιμη ανάπτυξη και μια δίκαιη κατανομή των πόρων στους πολίτες. Αντί να διατηρεί τη μονοκρατορία του κόμματος, να επιδιώξει όχι την κοινοβουλευτική δυτική δημοκρατία βέβαια, αλλά την ομοσπονδία των «κομμούνων»(αν ακόμα θέλει να λέγεται «κομμουνιστικό»).-


πηγή: tvkosmos.gr/tvxs.gr,  Του Γιώργου Κολέμπα