Σε μια Ελλάδα που μέρα με τη μέρα βυθίζεται πιο βαθιά στην κρίση και οι
αναπτυξιακές προοπτικές δείχνουν όλο και πιο μακρινές χρειαζόμαστε ξανά νέο
όραμα. Ενα νέο αναπτυξιακό μοντέλο.
Για να μειωθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας, θα πρέπει να ανακατευθύνει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής/πόρων της από τα μη εμπορεύσιμα στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά από τα εγχώρια παραγόμενα αγαθά καθώς και να ενισχύσει την υποκατάσταση εισαγωγών με ελληνικά προϊόντα. Αυτό απαιτεί επανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και καλλιέργεια μιας κουλτούρας εξωστρέφειας. Επιπλέον, σε μια εσωτερική αγορά που συρρικνώνεται διαρκώς, ο δρόμος προς τα έξω είναι αναπόφευκτος. Η εξωστρέφεια είναι εξ ορισμού στενά συνυφασμένη με τη βελτιωμένη αποδοτικότητα, την ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα και καινοτομία. Αλλιώς είναι αδύνατο η επιχείρηση να διεκδικήσει μερίδιο στις διεθνείς αγορές. Ο ΣΕΒΕ προτείνει την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης, με έμφαση στην παραγωγή και την εξωστρέφεια, το μοντέλο «Παράγω και εξάγω».
Με αυτά τα δεδομένα απαιτείται ένα πλαίσιο συνεκτικών δράσεων από την παραγωγή ώς τη στοχευμένη διαρκή παρουσία των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών σε διεθνές επίπεδο, υπό ένα εθνικό, ισχυρό brand name ή, με άλλα λόγια, μια εθνική στρατηγική εξαγωγών.
Ακόμα και το 2012 η Ελλάδα είναι μια μικρή και σχετικά κλειστή οικονομία. Πρωταρχικός και θεμελιώδης στόχος της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών είναι η δημιουργία κουλτούρας εξωστρέφειας. Είναι επιτακτικό πως στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και πρώτα απ’ όλα να αποκτήσουν οι Ελληνες επίγνωση του «τι είναι εξωστρέφεια». Η σημερινή εξαγωγική επίδοση της ελληνικής οικονομίας, αν και αισθητά βελτιωμένη συγκριτικά με τα προηγούμενα έτη, παραμένει χαμηλή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν οφείλεται όμως στην έλλειψη γνώσης, αλλά είναι θέμα παιδείας.
Επόμενος στρατηγικός στόχος της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών είναι το Brand repositioning της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο. Οι Ελληνες εξαγωγείς καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσπιστία των διεθνών αγορών. Πρέπει να γίνει από όλους μας αντιληπτό ότι υπάρχει τεράστια αναξιοποίητη υπεραξία γύρω από το brand «Ελλάδα», την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε και να προβάλλουμε σωστά. Πρέπει ο καθένας μας και όλοι μαζί να γίνουμε πρεσβευτές της χώρας μας (brand ambassadors) στο εξωτερικό.
Το σλόγκαν «Νέες εξαγωγικές επιχειρήσεις, νέα προϊόντα, νέες αγορές» ως επόμενος στρατηγικός στόχος είναι απαραίτητο να μπει άμεσα στην ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία. Η εθνική στρατηγική εξαγωγών θα πρέπει να θέσει τις βάσεις και να δώσει τις σωστές ενισχύσεις έτσι ώστε όλο και περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις να ξεκινήσουν να εξάγουν μέρος της παραγωγής τους – «νέες εξαγωγικές επιχειρήσεις». Επιπλέον, για να έχουμε ανταγωνιστική παραγωγή πρέπει να επενδύσουμε σε καινοτόμους κλάδους και όχι απαρχαιωμένους – «νέα προϊόντα». Εχοντας μια ανταγωνιστική παραγωγή, μπορούμε να διεκδικήσουμε μερίδιο σε διεθνείς αγορές, εκτός από τις παραδοσιακές της Ε.Ε.-27 – «νέες αγορές».
Ωστόσο, να επισημάνω εδώ το εξής βασικό: Καλές είναι όλες οι στρατηγικές και μόνο αν αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία και τρόπο σκέψης θα έχουμε ελπίδες για να προχωρήσουμε και να αναπτυχθούμε. Αυτή τη στιγμή, όμως, πιθανόν όλες οι στρατηγικές να μην έχουν κανένα νόημα αν ο ασθενής δεν κρατηθεί ζωντανός. Στους τακτικούς στόχους της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών, λοιπόν, πρώτο θέμα είναι η εξασφάλιση της ρευστότητας για τους Ελληνες εξαγωγείς. Πάγιο αίτημά μας στον ΣΕΒΕ είναι η πληρωμή των βεβαιωμένων υποχρεώσεων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς και η άμεση επιστροφή του υπολοίπου ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Η μείωση της γραφειοκρατίας και του διοικητικού κόστους των επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με τη δραστική συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, είναι η επόμενη προτεραιότητα που θα πρέπει να διευθετηθεί στο πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών. Ζητούμε επιτέλους την άρση των εξαγωγικών αντικινήτρων και των εν γένει επιχειρηματικών εμποδίων, τη δημιουργία ενός σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την απλούστευση διαδικασιών ώστε να διεκπεραιώνονται στο μικρότερο δυνατό χρόνο με το μικρότερο δυνατό κόστος, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Ο συντονισμός των εξαγωγικών δράσεων κάτω από μια κοινή «ομπρέλα» αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ στην προσπάθεια μείωσης του κόστους και αύξησης της αποτελεσματικότητας, στην προσπάθεια ενίσχυσης της ελληνικής εξωστρέφειας και του ανοίγματος των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω το εξής: οι Ελληνες εξαγωγείς απέδειξαν το 2011 ότι υπάρχει παραγωγική δομή ικανή να στηρίξει την ελληνική οικονομία μέσα στην εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία που βρίσκεται σήμερα. Στην πιο κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας, ο ιδιωτικός τομέας θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του για την ενίσχυση της εθνικής εξωστρέφειας με στόχο την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αρκεί να δοθούν άμεσα λύσεις σε καίρια ζητήματα. Είναι ένα στοίχημα που δεν πρέπει να χάσουμε με οδηγό την εθνική στρατηγική εξαγωγών.
Πηγή : Καθημερινή - του Δημήτρη Λακασά, προέδρου του ΣΕΒΕ
Για να μειωθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας, θα πρέπει να ανακατευθύνει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής/πόρων της από τα μη εμπορεύσιμα στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά από τα εγχώρια παραγόμενα αγαθά καθώς και να ενισχύσει την υποκατάσταση εισαγωγών με ελληνικά προϊόντα. Αυτό απαιτεί επανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και καλλιέργεια μιας κουλτούρας εξωστρέφειας. Επιπλέον, σε μια εσωτερική αγορά που συρρικνώνεται διαρκώς, ο δρόμος προς τα έξω είναι αναπόφευκτος. Η εξωστρέφεια είναι εξ ορισμού στενά συνυφασμένη με τη βελτιωμένη αποδοτικότητα, την ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα και καινοτομία. Αλλιώς είναι αδύνατο η επιχείρηση να διεκδικήσει μερίδιο στις διεθνείς αγορές. Ο ΣΕΒΕ προτείνει την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης, με έμφαση στην παραγωγή και την εξωστρέφεια, το μοντέλο «Παράγω και εξάγω».
Με αυτά τα δεδομένα απαιτείται ένα πλαίσιο συνεκτικών δράσεων από την παραγωγή ώς τη στοχευμένη διαρκή παρουσία των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών σε διεθνές επίπεδο, υπό ένα εθνικό, ισχυρό brand name ή, με άλλα λόγια, μια εθνική στρατηγική εξαγωγών.
Ακόμα και το 2012 η Ελλάδα είναι μια μικρή και σχετικά κλειστή οικονομία. Πρωταρχικός και θεμελιώδης στόχος της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών είναι η δημιουργία κουλτούρας εξωστρέφειας. Είναι επιτακτικό πως στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και πρώτα απ’ όλα να αποκτήσουν οι Ελληνες επίγνωση του «τι είναι εξωστρέφεια». Η σημερινή εξαγωγική επίδοση της ελληνικής οικονομίας, αν και αισθητά βελτιωμένη συγκριτικά με τα προηγούμενα έτη, παραμένει χαμηλή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν οφείλεται όμως στην έλλειψη γνώσης, αλλά είναι θέμα παιδείας.
Επόμενος στρατηγικός στόχος της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών είναι το Brand repositioning της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο. Οι Ελληνες εξαγωγείς καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσπιστία των διεθνών αγορών. Πρέπει να γίνει από όλους μας αντιληπτό ότι υπάρχει τεράστια αναξιοποίητη υπεραξία γύρω από το brand «Ελλάδα», την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε και να προβάλλουμε σωστά. Πρέπει ο καθένας μας και όλοι μαζί να γίνουμε πρεσβευτές της χώρας μας (brand ambassadors) στο εξωτερικό.
Το σλόγκαν «Νέες εξαγωγικές επιχειρήσεις, νέα προϊόντα, νέες αγορές» ως επόμενος στρατηγικός στόχος είναι απαραίτητο να μπει άμεσα στην ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία. Η εθνική στρατηγική εξαγωγών θα πρέπει να θέσει τις βάσεις και να δώσει τις σωστές ενισχύσεις έτσι ώστε όλο και περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις να ξεκινήσουν να εξάγουν μέρος της παραγωγής τους – «νέες εξαγωγικές επιχειρήσεις». Επιπλέον, για να έχουμε ανταγωνιστική παραγωγή πρέπει να επενδύσουμε σε καινοτόμους κλάδους και όχι απαρχαιωμένους – «νέα προϊόντα». Εχοντας μια ανταγωνιστική παραγωγή, μπορούμε να διεκδικήσουμε μερίδιο σε διεθνείς αγορές, εκτός από τις παραδοσιακές της Ε.Ε.-27 – «νέες αγορές».
Ωστόσο, να επισημάνω εδώ το εξής βασικό: Καλές είναι όλες οι στρατηγικές και μόνο αν αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία και τρόπο σκέψης θα έχουμε ελπίδες για να προχωρήσουμε και να αναπτυχθούμε. Αυτή τη στιγμή, όμως, πιθανόν όλες οι στρατηγικές να μην έχουν κανένα νόημα αν ο ασθενής δεν κρατηθεί ζωντανός. Στους τακτικούς στόχους της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών, λοιπόν, πρώτο θέμα είναι η εξασφάλιση της ρευστότητας για τους Ελληνες εξαγωγείς. Πάγιο αίτημά μας στον ΣΕΒΕ είναι η πληρωμή των βεβαιωμένων υποχρεώσεων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς και η άμεση επιστροφή του υπολοίπου ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Η μείωση της γραφειοκρατίας και του διοικητικού κόστους των επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με τη δραστική συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, είναι η επόμενη προτεραιότητα που θα πρέπει να διευθετηθεί στο πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής εξαγωγών. Ζητούμε επιτέλους την άρση των εξαγωγικών αντικινήτρων και των εν γένει επιχειρηματικών εμποδίων, τη δημιουργία ενός σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την απλούστευση διαδικασιών ώστε να διεκπεραιώνονται στο μικρότερο δυνατό χρόνο με το μικρότερο δυνατό κόστος, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Ο συντονισμός των εξαγωγικών δράσεων κάτω από μια κοινή «ομπρέλα» αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ στην προσπάθεια μείωσης του κόστους και αύξησης της αποτελεσματικότητας, στην προσπάθεια ενίσχυσης της ελληνικής εξωστρέφειας και του ανοίγματος των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω το εξής: οι Ελληνες εξαγωγείς απέδειξαν το 2011 ότι υπάρχει παραγωγική δομή ικανή να στηρίξει την ελληνική οικονομία μέσα στην εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία που βρίσκεται σήμερα. Στην πιο κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας, ο ιδιωτικός τομέας θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του για την ενίσχυση της εθνικής εξωστρέφειας με στόχο την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αρκεί να δοθούν άμεσα λύσεις σε καίρια ζητήματα. Είναι ένα στοίχημα που δεν πρέπει να χάσουμε με οδηγό την εθνική στρατηγική εξαγωγών.
Πηγή : Καθημερινή - του Δημήτρη Λακασά, προέδρου του ΣΕΒΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου