Λιώνουν τα κέρδη των σιδεράδων, γράφουν ζημιές και από τις εξαγωγές

Αγώνας επιβίωσης για τις τρεις μεγάλες χαλυβουργίες - Τώρα γράφουν ζημιές και από τις εξαγωγές

              

Τα επιτελεία των τριών μεγάλων χαλυβουργείων στην Ελλάδα - Σιδενόρ, Χαλυβουργική και Χαλυβουργία Ελλάδος - δεν πίστευαν στα μάτια τους μελετώντας τα στοιχεία των παραγγελιών για το 2012. Η Ελλάδα θα απορροφήσει εφέτος 300.000 τόνους χαλυβουργικών προϊόντων. Ανάλογη ζήτηση είχε εκδηλωθεί τη δεκαετία του... 1950.

 

 

Πρόκειται, όπως αναφέρουν στο «Βήμα της Κυριακής» στελέχη των εταιρειών, για μια πραγματική καταστροφή, αφού ο μέσος όρος που κατανάλωνε η ελληνική αγορά τη δεκαετία του 1980 ήταν 1 εκατ. τόνοι, τη δεκαετία του 1990 1,5 εκατ. τόνοι και τη δεκαετία του 2000 πάνω από 2,2 εκατ. τόνους.

Tα πρώτα μαύρα σύννεφα φάνηκαν το 2008 με τη διεθνή κρίση που δεν είχε αγγίξει την Ελλάδα αλλά έριξε τις τιμές, με αποτέλεσμα οι εγχώριες εταιρείες να καταγράψουν ζημιές από την αποτίμηση των αποθεμάτων. Κάτι ανάλογο έγινε και το 2009, για να ακολουθήσουν οι δύσκολες χρονιές 2010, 2011 και 2012, όπου η εγχώρια ζήτηση έφτασε στο ναδίρ λόγω της κρίσης χρέους και της επίπονης δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας που περιόρισε δραστικά την κατανάλωση.

Η κάθετη πτώση της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας αλλά και το πάγωμα των μεγάλων αναπτυξιακών έργων, τομείς όπου το ατσάλι και το σίδερο χρησιμοποιούνται κατά κόρον, έπληξαν τα μεγέθη των σιδεράδων, οι οποίοι τις καλές εποχές είχαν προχωρήσει με ίδια κεφάλαια αλλά κυρίως με δανεικά σε επενδύσεις αρκετών εκατομμυρίων ευρώ αυξάνοντας την παραγωγική τους δυναμικότητα. Τώρα οι σύγχρονες εγκαταστάσεις υπολειτουργούν, ενώ τα τοκοχρεολύσια «τρέχουν» και διευρύνουν τις ζημιές στους ισολογισμούς. H παραγωγική δυναμικότητα των τριών εταιρειών φθάνει σήμερα τους 4 εκατ. τόνους!

Τα εργοστάσια δουλεύουν πλέον βράδυ 12-8 τις καθημερινές με μία βάρδια, όταν παλαιότερα δούλευαν όλο το 24ωρο με τέσσερις βάρδιες και μόνο το Σαββατοκύριακο οι ηλεκτρικοί φούρνοι δουλεύουν σε 24ωρη βάση γιατί έχουν χαμηλότερο κόστος ενέργειας.

Οι εξαγωγές ήταν μονόδρομος. Δυσκολία οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είχαν για να βρουν αγορές. Οι έλληνες χαλυβουργοί ήταν γνωστοί για την ποιότητα των προϊόντων τους. Αυτό φαίνεται και στους τζίρους των εταιρειών του 2011 σε σχέση με το 2010 που αυξήθηκαν σημαντικά. Οι εξαγωγές αυτές όμως διεύρυναν τις ζημιές των χαλυβουργειών αφού γίνονται σε τιμές ακόμη και κάτω του κόστους. Και αυτό γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν άλλες χώρες, ακόμη και εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χαμηλότερα κόστη στην παραγωγική διαδικασία.

Oι ελληνικές χαλυβουργίες εισάγουν εξ ολοκλήρου την πρώτη ύλη (scrap) για την παραγωγή χαλυβουργικών προϊόντων, άρα την προπληρώνουν. Παράλληλα πληρώνουν από 50 ως και 65 ευρώ τη μεγαβατώρα για ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο λόγω των υψηλών φόρων, όταν άλλες χώρες πληρώνουν από 25 ως 40 ευρώ τη μεγαβατώρα. Στην Ιταλία και στη Γαλλία το κόστος ενέργειας δεν ξεπερνά τα 35 ευρώ, με τη συγκατάθεση μάλιστα της Κομισιόν, που δεν θεωρεί κρατική ενίσχυση την τιμή αυτή. Η ενέργεια αποτελεί το 50% του συνολικού κόστους στη μεταποίηση και το 30% στην παραγωγή του τελικού προϊόντος. Αν στα παραπάνω κόστη υπολογιστούν τα ακριβά επιτόκια με τα οποία δανείζονται οι ελληνικές χαλυβουργίες και τη βαθιά ύφεση που έχει μπλοκάρει την οικοδομή, οι προβλέψεις για το 2013 είναι δυσοίωνες..

Ηδη η Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογενείας Μάνεση έχει θέσει σε τρίμηνη διαθεσιμότητα τους περίπου 200 εργαζομένους στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου ευελπιστώντας σε ένα θαύμα, όπως και οι άλλοι δύο μεγάλοι του κλάδου.

Αυτό μπορεί να είναι η επανεκκίνηση των μεγάλων έργων, όπως η Ιονία οδός, η επέκταση του μετρό, η κατασκευή λιμανιών και αεροδρομίων αλλά και μεγάλα ιδιωτικά έργα όπως το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Νιάρχου και τουριστικά πρότζεκτ.

Από την πλευρά της ΔΕΗ τα μηνύματα είναι αποκαρδιωτικά γενικότερα για τη βαριά βιομηχανία της χώρας, αφού η διοίκησή της δεν κάνει λόγο για μειώσεις αλλά για αυξήσεις εν όψει και των αυξημένων δαπανών από το κόστος ρύπων.

Σύμφωνα με τα στελέχη του κλάδου, η στρατηγική επιβάλλει τον περιορισμό των εξαγωγών για να μειωθούν οι ζημιές.

«Μακάρι να μας φορολογούσαν με 100% τα κέρδη αλλά να είχαμε λιγότερους φόρους στην παραγωγική διαδικασία. Ετσι θα γινόμασταν ανταγωνιστικοί και θα κερδίζαμε νέες αγορές» αναφέρουν χαρακτηριστικά και επικαλούνται τη βιομηχανική πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία.

Η γείτονα χώρα ως και τη δεκαετία του 1980 δεν είχε καμία ιδιαίτερη επίδοση στην παραγωγή χαλυβουργικών προϊόντων και βεβαίως καμία τεχνογνωσία σε σχέση με τις ελληνικές χαλυβουργίες που ξεκίνησαν προπολεμικά τη δραστηριότητά τους. Τα κίνητρα όμως που έδωσε το κράτος με τις γενναίες επιδοτήσεις σε συνδυασμό με τη φθηνή ενέργεια είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σύγχρονες και ανταγωνιστικές μονάδες σε σημείο που μεγάλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες έστησαν εργοστάσια στην Τουρκία και προμηθεύονται από πρώτο χέρι πλατέα προϊόντα χάλυβα για την κατασκευή αυτοκινήτων. Σήμερα οι τούρκοι χαλυβουργοί - δεν υπάρχουν ξένες εταιρείες - παράγουν 30 εκατ. τόνους τον χρόνο και εξάγουν προϊόντα αξίας 10 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή είναι το 50% των συνολικών ελληνικών εξαγωγών!

Επιχειρηματικοί γάμοι

• Ο δανεισμός των τριών μεγάλων επιχειρήσεων ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ και οι συνολικές υποχρεώσεις το 1,5 δισ. ευρώ. Ολες οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες έχουν δανειοδοτήσει τις χαλυβουργίες και ανησυχούν ότι θα έρθει η στιγμή που θα αρχίσουν να χάνουν και από τις τρεις.

• Ηδη μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων έχει ξεκινήσει μια συζήτηση ώστε να ενθαρρύνουν επιχειρηματικούς γάμους στον κλάδο ως αντίβαρο στην πτώση των εργασιών.

• Βεβαίως είναι θέμα των βασικών μετόχων να αποφασίσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους και να αντιμετωπίσουν από κοινού την κρίση. Οι τράπεζες εκτιμούν ότι από μια ενδεχόμενη διπλή ή και τριπλή συγχώνευση θα προέκυπτε μια σοβαρή εξοικονόμηση κόστους αλλά και συνέργειες στη γεωγραφική κατανομή των πωλούμενων προϊόντων.

Τα ακριβά επιτόκια διευρύνουν τις ζημιές
Η εικόνα των ισολογισμών αντικατοπτρίζει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο κλάδος
Η εικόνα των ισολογισμών των τριών μεγάλων του κλάδου αντικατοπτρίζει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι διοικήσεις των χαλυβουργιών.

Η Σιδενόρ, που ανήκει στον κ. Νίκο Στασινόπουλο, το εννεάμηνο της χρήσης 2012 είχε μείωση του τζίρου της κατά 6,3%, στα 847,7 εκατ. ευρώ. Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων υποχώρησαν κατά 27,4%, στα 22,2 εκατ. ευρώ. Το καθαρό αποτέλεσμα ήταν ζημιογόνο στα 49,8 εκατ. ευρώ, διευρυμένο σε σχέση με τις ζημιές των 30,6 εκατ. ευρώ του εννεαμήνου του 2011. Μάλιστα, αν δεν ήταν τα Σωληνουργεία Κορίνθου, τα καθαρά αποτελέσματα του ομίλου μετά από φόρους και πριν τα δικαιώματα μειοψηφίας θα είχαν εκτιναχθεί σε ζημιές 64 εκατ. ευρώ. Ο τραπεζικός δανεισμός ανέρχεται στα 546 εκατ. ευρώ. Η βελτίωση των ταμειακών ροών επέτρεψε τη μείωση του δανεισμού του ομίλου κατά 46 εκατ. ευρώ σε σχέση με τα δάνεια στις 31 Δεκεμβρίου 2011. Από την άλλη πλευρά, το κόστος δανεισμού αυξήθηκε και ο όμιλος πλήρωσε για τόκους 30 εκατ. ευρώ.

Το 2011 (τελευταίος δημοσιοποιημένος ισολογισμός) ήταν η τέταρτη ζημιογόνος χρήση για τη Χαλυβουργία Ελλάδος. Οι ζημιές από 15,6 εκατ. ευρώ το 2010 εκτινάχθηκαν στα 49 εκατ. ευρώ. Ακόμη και το λειτουργικό αποτέλεσμα ήταν αρνητικό με 31,3 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία προσπάθησε να βρει διέξοδο στις εξαγωγές, κάτι που φαίνεται από την ενίσχυση του κύκλου εργασιών στα 301 εκατ. ευρώ έναντι 272 εκατ. ευρώ το 2010, αλλά, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό, οι πωλήσεις στο εξωτερικό έγιναν με «χτυπημένες» τιμές. Στα θετικά ήταν η μετατροπή του δανεισμού από βραχυπρόθεσμο σε μακροπρόθεσμο, αλλά τα υψηλά επιτόκια υποχρέωσαν την εταιρεία να καταβάλει μόνο για τόκους 18,3 εκατ. ευρώ έναντι 14 εκατ. ευρώ το 2010.

Η Χαλυβουργική του κ. Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου το 2011 είχε τζίρο 195,7 εκατ. ευρώ έναντι 138,6 εκατ. ευρώ το 2010, τα EBITDA ήταν αρνητικά κατά 29,5 εκατ. ευρώ, ενώ το καθαρό αποτέλεσμα ήταν ζημιά 58 εκατ. ευρώ έναντι ζημιών 48 εκατ. ευρώ το 2010 και 46 εκατ. ευρώ το 2009. Για τόκους η εταιρεία πλήρωσε 16 εκατ. ευρώ.

 

Πηγή : ΒΗΜΑ