(Αναδημοσιεύουμε από το capital το παρόν άρθρο γιατί στηλιτεύει την ρίζα του κακού στον
εξαγωγικό χώρο, που δεν είναι άλλη από την πολυδιάσπαση της εθνικής προσπάθειας. Κρίμα γιατί και ο ΟΠΕ- Οργανισμός Προώθησης Εκθέσεων κανιβάλησε στην τελευταία Anuga το μότο Taste like Greece)
Όψιμα ως συνήθως το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και η διοίκηση
γενικότερα ανακαλύπτουν πράγματα τα οποία θα έπρεπε να είχαν
ταχτοποιηθεί, αν όχι από τα πρώτα χρόνια συστάσεως του ελληνικού κράτους,
τουλάχιστον μετά την δεκαετία του εξήντα.
Αναφέρομαι στο μάρκετινγκ και στην αξιοπιστία των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών στην διεθνή αγορά, κοινώς στο ελληνικό "Brand name".
Σήμερα και λόγω της οικονομικής κρίσης υπάρχει μια κινητικότητα του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για την ανάπτυξη και ανάδειξη αξιόπιστων ελληνικών προϊόντων ισάξιων των προϊόντων των πολυεθνικών.
Δεν είναι λάθος αυτή η προσπάθεια, αν και καθυστερημένη, γίνονται όμως λάθη λόγω τοπικιστικών κριτηρίων που επικρατούν ακόμη δυστυχώς, τα οποία κατακερματίζουν και αποδυναμώνουν την συλλογική προσπάθεια.
Το λάθος είναι ο κατακερματισμός του συλλογικού ελληνικού "Brand name" με τοπικιστικά κριτήρια σε κρητικό "Brand name", ροδίτικο "Brand name", ηπειρώτικο "Brand name" κτλ.
Φαίνεται δεν μας έχουν γίνει μάθημα άλλες περιπτώσεις κατακερματισμού και κολυβοποίησεις αναπτυξιακών δομών.
Ας κοιτάξουμε την Ιαπωνία -ξέρουμε τα ιαπωνικά αυτοκίνητα, δεν ξέρουμε τα αυτοκίνητα του Τόκιου.
Αναφέρομαι στο μάρκετινγκ και στην αξιοπιστία των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών στην διεθνή αγορά, κοινώς στο ελληνικό "Brand name".
Σήμερα και λόγω της οικονομικής κρίσης υπάρχει μια κινητικότητα του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για την ανάπτυξη και ανάδειξη αξιόπιστων ελληνικών προϊόντων ισάξιων των προϊόντων των πολυεθνικών.
Δεν είναι λάθος αυτή η προσπάθεια, αν και καθυστερημένη, γίνονται όμως λάθη λόγω τοπικιστικών κριτηρίων που επικρατούν ακόμη δυστυχώς, τα οποία κατακερματίζουν και αποδυναμώνουν την συλλογική προσπάθεια.
Το λάθος είναι ο κατακερματισμός του συλλογικού ελληνικού "Brand name" με τοπικιστικά κριτήρια σε κρητικό "Brand name", ροδίτικο "Brand name", ηπειρώτικο "Brand name" κτλ.
Φαίνεται δεν μας έχουν γίνει μάθημα άλλες περιπτώσεις κατακερματισμού και κολυβοποίησεις αναπτυξιακών δομών.
Ας κοιτάξουμε την Ιαπωνία -ξέρουμε τα ιαπωνικά αυτοκίνητα, δεν ξέρουμε τα αυτοκίνητα του Τόκιου.