Καημένη, ταλαιπωρημένη Ιρλανδία. "Έχτισε"
ένα καταρτισμένο και πιο οικονομικό εργατικό δυναμικό, μείωσε τους φόρους για να
προσελκύσει επενδύσεις, ευημέρησε και σε μια κίνηση που ενέπνευσε εθνική
υπερηφάνεια, υιοθέτησε το ευρώ.
Η
Ιρλανδία ωστόσο αποκόμισε κι ένα όφελος από όλο αυτό το δράμα. Το
ευρώ έχει αποδυναμωθεί σημαντικά, χάνοντας 9% της αξίας του έναντι του δολαρίου
και 7% έναντι της βρετανικής λίρας κατά το παρελθόν έτος. Οι
κυριότεροι εμπορικοί εταίροι της Ιρλανδίας είναι η Μ. Βρετανία και οι ΗΠΑ και
στο εμπόριο με αυτές τις χώρες το πιο αδύναμο ευρώ καθιστά τις ιρλανδικές
εξαγωγές
Στη συνέχεια, όλα
κατέρρευσαν. Οι
ιρλανδικές τράπεζες άρχισαν να υποστηρίζουν τη μία άγρια ανάπτυξη ακινήτων
μετά την άλλη. Τα
εγχειρήματα αυτά πήραν την κάτω βόλτα το 2008. Τα
δάνεια έγιναν μη εξυπηρετούμενα και η ιρλανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να
διασώσει τον τραπεζικό κλάδο. Αλλά
και η ίδια η Ιρλανδία χρειάστηκε ένα πρόγραμμα διάσωσης το 2010, ζητώντας 67,5
δισεκατομμύρια ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα κράτη-μέλη της
ζώνης του ευρώ. Η
σύναψη της συμφωνίας του δανείου σήμαινε αποδοχή λιτότητας: Η κυβέρνηση έχει
περικόψει τις δαπάνες της κατά 15% στο διάστημα των τριών ετών του προγράμματος,
η καταναλωτική δαπάνη έχει υποχωρήσει για έξι διαδοχικά τρίμηνα και χιλιάδες
νέοι έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία και αλλού.